Spijt, de grootste zelfkwelling

Een van de verdrietigste dingen die je jezelf aan kunt doen is spijt hebben van iets wat je hebt gedaan of gezegd. Spijt is als een soort vleesetende bacterie die je opeet van binnen.

Met spijt hou je jezelf gevangen in de pijnlijkste situatie die er is, je probeert namelijk in je hoofd achteraf controle te krijgen over iets wat al gebeurd is. Dat kan dus nooit. Maar spijt heeft een functie. Of twee eigenlijk. Ten eerste zorgt spijt ervoor dat je een volgende keer misschien langer de tijd neemt om een beslissing te nemen. Of om beter op te letten. Ten tweede is spijt een hele goede ingang naar moeilijke emoties. Wat is de reden dat je spijt hebt? Daar zit vaak een heel verhaal achter en het kan gevolgen tot ver in de toekomst hebben. Het kan je gedrag beïnvloeden omdat je onbewust jezelf te veel probeert te behoeden voor dezelfde fout.

Spijt gaat vaak gepaard met bijvoorbeeld schaamte of schuldgevoel, en daarnaast wil alles in jou dat het niet gebeurd was. Deze combinatie maakt dat spijt extra moeilijk is om aan te gaan.

Want schaamte is één van de moeilijkste emoties om echt goed naar te kijken, en het feit dat je het maar blijft ontkennen omdat je het gebeurde zou willen terugdraaien zorgt er ook voor dat je de pijn niet voelt. Je voelt misschien wel pijn, maar dat is een ander soort pijn, namelijk veroorzaakt door het niet accepteren van de gebeurtenis. En dat is nu net het ding met het verleden. Je kunt niet anders dan het accepteren.

Je kunt het verleden simpelweg niet veranderen, de gevolgen ook niet. Dus kom onder ogen wat je al die tijd niet hebt willen voelen. Dit is pittig, echt niet fijn, maar wel heel erg bevrijdend en helend als je er echt doorheen gaat.

Waar heb jij nog spijt van? Zijn er gebeurtenissen in jouw leven die je maar niet loslaat omdat je zou willen dat het anders was geweest? Ik besef dat deze vraag veel verdriet kan oproepen. Bedenk dan het volgende: dat verdriet zit er altijd, alleen druk je het weg. Het draait ergens op de achtergrond en het beïnvloedt je meer dan je denkt. Laat het maar stromen, met oneindig veel liefde voor jezelf. Ben je er nog niet klaar voor? Is niet erg, komt wel. Bij mij duurde het 21 jaar dus nou ja… alles op z’n tijd.

Wat mij ook hielp was onderzoeken waarom ik het heb gedaan? Er zit eigenlijk altijd een behoefte onder. Aan aandacht, goedkeuring of aan liefde bijvoorbeeld. Misschien kun je meer begrip hebben voor jezelf als je er zo naar kijkt.

Heel belangrijk: let op dat je jezelf niet toch gaat beschuldigen in je gedachten. Dan voedt je je pijn i.p.v dat je het doorvoelt, niet de bedoeling dus. Wees daar bedacht op. Als je merkt dat dat gebeurt stop dan even. Stel jezelf de vraag waarom geef ik mezelf de schuld en wat schiet ik daarmee op? Besef dat jezelf de schuld geven een manier is om bijvoorbeeld schaamte niet te hoeven voelen. En dat is dus precies wat er wel nodig is. Voel de emotie, troost jezelf met alle liefde die je in je hebt, zoals je je bestie zou troosten. Zo kan de zwaarte jou loslaten. En deel het met iemand die je vertrouwt, want je moet het wel zelf doen, maar het hoeft zeker niet alleen. Hulp ontvangen en toelaten kan ontzettend helend zijn.

Herken je dit en zou je willen leren hoe je jezelf kunt helpen in zo’n geval? In het online programma  “Hallo, innerlijk kind”  help ik je een stukje op weg in de ontdekkingstocht naar meer verbinding met jezelf.

Liefs, Anne

Ben je geraakt door deze blog? De geleide meditatie hieronder kan je misschien helpen.