DIAGNOSE BORDERLINE. DAT BEN JE DAN, DACHT IK.

 

Dat bleek gelukkig niet waar te zijn. Een diagnose hoeft geen eindstation te zijn, heb ik ervaren in mijn persoonlijke herstelproces. Wat ontbrak er al die tijd? Voelen.

Mijn naam is Anne Mathijssen. Mijn extreem negatieve zelfbeeld zorgde voor veel pijnlijke ervaringen, vooral in liefdesrelaties. Enorme verlatingsangst en allerlei ingewikkelde innerlijke worstelingen waren de oorzaak, steeds terugkerende depressies het gevolg. Ik had geen regie over mijzelf, mijn leven, mijn emoties, mijn keuzes. Daardoor voelde ik me machteloos, een stuurloos schip op een wilde zee. De oorsprong van deze klachten ligt in een onveilige hechting en opgroeien in een gezin met veel ruzie en onveiligheid.

Ik ben een vrouw (zij/haar), 44 jaar oud inmiddels. Ik ben getrouwd met Jay, de allerleukste die ik mij kan wensen In januari verwachten we ons eerste kindje.

 

THERAPIE

Achttien jaar volgde ik in de GGZ therapieën in allerlei vormen, voor een handjevol diagnoses (complexe PTSS, ADD, afhankelijke persoonlijkheidsstoornis en borderline om er een paar te noemen); individuele gesprekken, EMDR, veel groepstherapieën waaronder een opname van 9 maanden, schematherapie en ook alternatieve vormen zoals hypnotherapie. Alles wat ik probeerde hielp wel tijdelijk, mede door de aandacht en erkenning van de therapeuten, maar ik kon niet bij de kern komen. Er speelde te veel in mijn dagelijks leven dus ik bleef brandjes blussen aan de oppervlakte. Achteraf gezien waren al die omstandigheden buiten mij de perfecte afleiding om geen contact te hoeven maken met wat zich in mij afspeelde.

Ik bleef angstig en zwaar depressief, ondanks allerlei soorten medicatie die ik slikte naast de therapie. Ondanks dingen die wel goed gingen in mijn leven. Ik daagde mezelf uit om nieuwe dingen te leren, kleine dingen die ik moeilijk of spannend vond, maar niets hielp. De kennis die ik opdeed bleef bij kennis. Ik kon het niet toepassen op mezelf omdat mijn beschermingsmechanismen en negatieve zelfbeeld zo sterk waren. Het bleef een bodemloze put, of een huis zonder fundering wat steeds opnieuw instort, zoals één van mijn therapeuten het noemde.

 

DE INGANG

Deze website is ontstaan doordat mijn eigen herstelproces in een stroomversnelling kwam toen ik in januari 2020 de “ingang” had gevonden naar mijn gevoel. Ik ontdekte dat ik eigenlijk alles wat ik voelde onderdrukt had tot dan toe (om heel goede redenen), met alle gevolgen van dien.  Puzzelstukjes vielen langzaam op hun plek toen ik leerde voelen, ik heel langzaam innerlijke veiligheid ging opbouwen. En ik wist: dit wil ik delen. Het is de sleutel die ik heb gevonden om begrip voor mezelf te krijgen en waardoor therapie die ik vanaf toen volgde effectiever werd.

De kennis die ik deel is niet nieuw en is grondig onderzocht door andere wetenschappers. Ik deel vooral hoe ik het leren voelen in de praktijk heb toegepast en waarom dat nodig was. En wat het heeft opgeleverd om mijn beschermingsmechanismen te herkennen en doorzien, hoe ik die op een andere manier kan benaderen.

 

Het cliché is waar: Je moet van jezelf houden, dat is de basis voor alles. Alleen wat betekent dat en hoe doe je dat?

Mijn ervaring van de afgelopen jaren heeft me geleerd dat van mezelf houden niet een vast gegeven is. De ene dag lukt het beter dan de andere. Het is meer een intentie die ik elke dag opnieuw zet om mezelf te benaderen op een liefdevolle manier. En als dat niet lukt te onderzoeken wat ik dan nodig heb. Dat was (en is soms nog steeds) voor mij een ingewikkeld en heel pijnlijk proces wat bestaat uit heel veel facetten waaronder: erkennen wat ik allemaal heb meegemaakt als kind, bewust worden van de negatieve overtuigingen en beschermingsmechanismen die daardoor ontstaan zijn, angsten overwinnen in verbinding met anderen en eindeloos veel zelfzorg. 

Van jezelf houden betekent voor mij langzaam groeiend zelfrespect en zelfacceptatie, elke dag leren om weer een beetje anders naar mezelf te kijken. Het vraagt ook om met eerlijkheid en openheid te durven kijken naar mijn eigen patronen in dagelijkse situaties, heel veel geduld/tijd en een diepe motivatie om niet op te geven. Die motivatie is in mij is ontstaan toen ik merkte dat het aangaan van mijn diepste pijn in combinatie met zelfliefde (of respect of hoe je het ook wilt noemen) veel oplevert. Daarom schrijf ik erover.

Alle blogs die ik schrijf gaan over mijzelf, de foto’s erbij zijn door mijzelf gemaakt. Hopelijk kun je er dingen in herkennen en heb je er steun aan. Ik wens dat je meer innerlijke kracht kunt ervaren als je jezelf anders gaat zien. Nu ik moeder word ben ik in een nieuw proces beland waarin kwetsbaarheid en verantwoordelijkheid nog weer veel dieper aangeraakt worden.  

 

Mijn missie…

is om te laten zien dat psychische kwetsbaarheid gezien mag worden, zonder schaamte of taboe, zodat hopelijk meer mensen om hulp durven te vragen als ze die nodig hebben. Dat betekent dat ik heel open schrijf over mezelf ondanks oordelen die mensen daardoor over mij zouden kunnen hebben. Er is al genoeg (zelf)stigma in de wereld en dat staat hulp en heling in de weg.

In juli 2022 heb ik de opleiding tot Professioneel Coach aan de Academie voor Psychodynamica afgerond en mijn diploma ontvangen.

Ik heb een programma ontwikkeld waarmee je een begin kunt maken in het krijgen van meer verbinding met jezelf. Het heet “Hallo, innerlijk kind”. Ik ben bezig om dit beschikbaar te maken op SoundCloud.

In december 2022 heb ik de 15-weekse Oriëntatiecursus Ervaringsdeskundigheid bij de Kentering in Nijmegen succesvol afgerond.

In september 2023 ben ik gestart met de eerste module van de opleiding voor IZR Practitioner bij Interakt in Tiel. In maart 2024 heb ik module 2a afgerond van deze opleiding, die heel toepasselijk Breek de Stilte heet. Omdat het werken met innerlijke delen mij zo veel heeft opgeleverd wil ik de komende jaren graag leren hoe ik anderen hierin kan begeleiden.

 

Liefs,

Anne