ACCORDION

Voor mij is de band met mijn innerlijk kind niet spiritueel in de zin dat het niet zweverig is. Het is juist heel dichtbij mezelf en heel wezenlijk.

Maar het is niet iets cognitiefs inderdaad, dus in die zin is het misschien wel spiritueel. Ik zie mijn innerlijke kind als een metafoor voor de ervaringen met bijbehorende emoties en overtuigingen van de eerste 12 jaar (ongeveer) van mijn leven. Het is heel bijzonder dat je daar in je verbeelding contact mee kunt maken. Je bent op die manier de observator van je emoties en dat zorgt voor iets meer afstand, je wordt er niet in meegezogen en opgeslokt. Dat is belangrijk voor het verwerken van een pijnlijke emotie.

Het is eigenlijk heel simpel: Als iedereen om je heen van je houdt, je geweldig vindt, je steunt en ziet wat een prachtig mens je bent, maar in je hoofd ben je super kritisch op je jezelf, dan heeft die liefde van anderen geen enkele bodem om op te landen, het verdwijnt in een bodemloze put.

Dat kan zorgen voor gevoelens van machteloosheid, angst, boosheid, neerslachtigheid en burn-out. Zie je het verband? Iedereen zegt dat je een topper bent maar je gelooft het niet, je ziet altijd alleen je negatieve kanten.

Dan is er maar 1 plek om het op te lossen, en dat is in jezelf, op de plek waar het begonnen is, dit patroon van jezelf niet goed genoeg vinden. En dat is bijna altijd in je vroege jeugd. Vandaar de term innerlijk kind, het kind wat nog altijd een deel is van jouw emotionele binnenwereld. Terug naar de basis.

Het is een kwestie van anders naar dingen kijken dan je misschien gewend bent. Een ander perspectief.

De vorm die ik daarvoor gebruik, geleide meditatie of visualisatie, zou je ook met aandacht voelen kunnen noemen. Het gaat erom dat je je verbind met je eigen lichaam, even weg uit je hoofd. Het kan veel opleveren, namelijk: helemaal in het nu kunnen zijn, i.p.v. in je hoofd in het verleden of in de toekomst (waar je geen invloed op hebt). Wat mij betreft hoeft daar geen labeltje op, maar het mag wel als je het zelf fijn vindt.

Nee, herinneringen uit je jeugd zijn niet perse nodig om het traject te kunnen volgen. Het is niet nodig om terug te gaan naar specifieke herinneringen, maar soms gebeurt het wel en dat is prima. Aan de andere kant is het wel handig als je een idee hebt wat voor (kleine) gebeurtenissen uit je jeugd invloed hebben gehad op hoe je nu functioneert. Daarom sluit het programma wat beter aan als je al vaker therapie hebt gehad.

Herinneringen komen uit je hoofd, zijn gekleurd door verhalen, en dat kan het helen soms juist in de weg staan. Je hoeft je innerlijke kind alleen maar voor je te kunnen zien, in je verbeelding. Als je je ogen dicht doet en je steekt je hand uit, kun je je hand dan alsnog zien? En als je je hand dan naar beneden doet, zie je je hand dan nog voor je met je ogen dicht? Probeer maar eens. Dat is alles wat je hoeft te doen.

Op het moment dat je iets ervaart wat je niet fijn vind (bijvoorbeeld boosheid omdat een vriendin een afspraak afzegt) kun je door je focus te richten op het gevoel in je lichaam in je verbeelding kijken wat voor beeld je daarbij ziet van je innerlijke kind. En daar kun je dan je oprechte aandacht aan geven, zoals je dat ook zou doen bij een ander kind eigenlijk.

Laat het mij tijdens de intake even weten als je helemaal geen jeugdherinneringen hebt.

Jawel, als je op bepaalde dagen geen tijd kunt maken voor jezelf probeer dan wel een beetje een vaste routine aan te houden, dat je op vaste dagen wel die tijd neemt voor jezelf, 3 keer per week bijvoorbeeld. Piano leren spelen is in het begin ook niet zo leuk, maar oefening baart kunst en als je ervaart dat het lukt krijg je zin om het vaker te doen. Sta jezelf dus toe om te leren. Zo werkt het met alles wat je nieuw leert en dus ook met dit traject. Leren naar je gevoel luisteren is niet perse leuk in het begin als je altijd gewend was om je gevoel te verdoven bijvoorbeeld. Toch levert het wel veel op, maar dat weet je pas als je dat een tijdje hebt ervaren.

Het gaat vooral om het jezelf gunnen om even alle aandacht aan jezelf te geven. De grens tussen jezelf iets gunnen (willen) en iets moeten kan heel dun zijn. Ga dan even na bij jezelf of je het wel echt voor jezelf doet of voor iemand anders. Intrinsieke motivatie is heel belangrijk. Bij mij kwam dat punt pas toen ik echt rock bottom raakte, ik had geen keuze meer. Enige discipline is wel nodig. Als je niets doet gebeurt er ook niets.

Ja! Het is geschikt voor alle mensen.

Veel mensen hebben van jongs af aan geleerd om hun gevoelens te onderdrukken, op verschillende manieren, van jij bent ook zo overgevoelig tot jongens huilen niet! Hoe dan ook, het onderdrukken van je gevoelens als kind kan in het nu voor allerlei niet-helpende patronen zorgen, die kunnen leiden tot bijvoorbeeld burn-out, verslaving en zelfs depressie. Bijvoorbeeld omdat je geen grenzen durft aan te geven of altijd denkt dat alles aan jou ligt waardoor je altijd twijfelt aan jezelf.

Het helemaal mogen toelaten van alles wat je voelt, ook boosheid, kan ontzettend bevrijdend zijn en veel innerlijke kracht opleveren. Dat gun ik iedereen.

• juli 2022: opleiding tot Professioneel Coach aan de Academie voor Psychodynamica afgerond.
• aug – dec ’22: Oriëntatiecursus ervaringsdeskundigheid, De Kentering, Nijmegen

Ik heb een behoorlijke therapie-carrière achter de rug, waarvan veel groepstherapieën. Zo zag mijn pad eruit en dat kan voor iedereen anders zijn.  Soms is een lange weg nodig om de laagjes zelfbescherming af te pellen.

Hierbij mijn therapie CV:

2001-2002 psycholoog in Madrid, Carla Boyer Bergese

2004-2005 Els van der Knaap, Leiden (EMDR)

2007-2008 Paul Lamers, NPI Amsterdam

2009-2012 NPI Amsterdam groepstherapie, Michel van Veen en Aukje Beekhuizen

Psychiater Malkus Amsterdam, medicatie gestart januari 2011

Relatietherapie, Paul Lamers, Utrecht

2013-2014 Individuele therapie NPI Amsterdam, Aukje Beekhuizen. Met meer aandacht voor andere dingen dan alleen praten, heel fijn.

2014 Hypnotherapie Petra Koelewijn

mei – juli 2015: 8-weekse Mindfulness training, Utrecht

dec 2015 – feb 2017 opname CvP ProPersona Lunteren, 9 maanden intern + 4 maanden nazorg

maart 2017 Hypnotherapie Vibeke Evenhuis, Arnhem

december 2017: familieopstelling bij Annemarie Oerlemans, Arnhem

mei 2017 – oktober 2020 Groepstherapie Arnhem, Praktijk Vons Banus

april 2019 PIM, Malden 6 weken pre-verbale traumatherapie (EMDR). Helaas niet ver mee gekomen vanwege dissociatie.

augustus/september 2021 Hapthotherapie Charlotte Stelder. Heel veilig en liefdevol de dynamiek van afstand-nabijheid onderzocht.

december 2021 Familieopstelling bij Elmer Hendrix. Heel confronterend maar ontzettend waardevol.

februari-oktober 2022 Danstherapie bij Renate Hoenselaar, een diep helende ervaring. Bij haar kon ik het ingewikkelde beschermingsmechanisme van dissociatie en bevriezing doorbreken en heb ik geleerd om ruimte in te nemen, in beweging te komen en gezien te worden.

juli en oktober 2022 bij Praktijk Manasha (Weer vrij in mijn lijf workshop): opstellen van het verlangen (IopT van Franz Rupert, in het Nederlands wordt het ook wel IZR genoemd). Een ongekend bijzondere ervaring waarin ik contact maakte met mijn innerlijke delen. Als je net als ik veel last hebt van dissociatie en daardoor bepaalde traumatische gebeurtenissen moeilijk kunt verwerken kan dit een hele geschikte en krachtige methode zijn.

maart ’23: familieopstelling bij Helmie Willems. Heel zorgvuldig begeleid. Als altijd een ongelooflijk bijzondere ervaring die mij veel heeft opleverd.