Haast remt af

Mezelf de tijd gunnen, ik vond het heel moeilijk. Stilstaan leek een onmogelijke opgave. Ik wilde dat ik morgen “beter” was, gisteren zelfs. Maar dat is de grote paradox als het om voelen gaat. Hoe harder je een bepaald gevoel weg wil hebben hoe langer het blijft hangen. Haast om “beter” te worden remt je proces dus juist af. Daarom vind ik het belangrijk om dit uit te leggen.

Ik zie dat zo voor me: als je verdriet, angst, boosheid, of schaamte voelt en je wilt dat het weg is, het mag er niet zijn, dan blijft het eigenlijk om je heen hangen. Je drukt het dan weg, maar het blijft daardoor juist net als je schaduw eigenlijk altijd aanwezig en popt steeds opnieuw op.

Als je het helemaal toe laat door bewust te kiezen om stil te staan kan het gevoel als het ware door je heen stromen, van boven naar beneden of van links naar rechts of wat dan ook, dat maakt niet zo veel uit, maar het komt dan in beweging. Maar dat gebeurt dus alleen als het er helemaal mag zijn.

Ik doe dat door stil te gaan zitten en letterlijk in mijn lichaam te voelen waar de spanning of pijn zit, in mijn lichaam. Dus niet de emotie maar letterlijk het fysieke gevoel.

Het is dan niet de bedoeling dat je de emotie sterker of heftiger maakt door er allemaal negatieve gedachten aan toe te voegen waardoor je helemaal overspoeld wordt. Dat is de truc. Want die negatieve gedachten zijn altijd vormen van zelfafwijzing.

Bijvoorbeeld wat ben ik een mislukt mens dat ik altijd zo depressief ben. Mijn leven zal nooit leuk worden. Ik zal nooit gelukkig worden etc. Dat zijn niet-helpende gedachten en die mag je proberen even los te laten. Dat lukt het beste als je je aandacht verplaatst naar de sensatie in je lichaam, zonder erover te oordelen. Het is zo simpel dat het bijna ingewikkeld is om uit te leggen. Het gevoel kan dan als een soort golf door je heen gaan.

Als je het gevoel tegenhoudt doordat je erover oordeelt (dat zijn dus die gedachten in je hoofd. Je hebt waarschijnlijk niet door dat je dit doet) of doordat je het weg wil hebben blijft het terugkomen net zo lang tot je ervoor bent gaan zitten. Probeer het maar. Dit is jezelf bevrijden door te voelen. Als toevoeging kun je er nog allerlei visualisaties bij maken. Je kunt bijvoorbeeld als je heel bang bent voor iets je angst als een lief harig monstertje visualiseren. Laat het naast je zitten op de bank zeg “Ik zie je wel hoor. Ga jij maar even netflixen naast mij op de bank”.

Of visualiseer je innerlijke kind en geef het een hand, of een knuffel, een positieve vorm van aandacht. Alles is goed, zolang je maar niet jezelf op je kop gaat geven voor wat je voelt. Kijk wat jouw verbeelding je geeft, je mag het zelf verzinnen.

Om dit goed te kunnen toepassen moet je wel eerst bewust zijn van wat je allemaal tegen jezelf zegt. Heb je dat wel eens bewust aangehoord? Pas als je dit doorhebt weet je in ieder geval hoe je kunt zorgen dat je je angst, verdriet of andere emotie niet erger maakt. Vervolgens kun je leren de focus te leggen op het gevoel in je lichaam. In het begin zal je dit vaak moeten herhalen, ook omdat het oefening vergt om deze techniek goed toe te passen. Het heeft mij geholpen om na vele jaren van zware depressie en letterlijk worstelen met het leven nu te kunnen genieten van het leven met alles wat het met zich meebrengt. Eerlijk gezegd vind ik dat zelf een klein wonder en ik denk de mensen die dichtbij mij staan ook.

Liefs, Anne

PS: op de pagina veel gestelde vragen kun je terugvinden welke weg ik in mijn proces heb bewandeld, alle soorten therapie die ik heb gehad en hoe het me heeft geholpen.