Vragen staat vrij
Ben jij ook opgegroeid met de uitspraak “kinderen die vragen worden overgeslagen”?
Best schadelijk als je het mij vraagt 😉
Ik zou eerder willen promoten dat vragen moet. Of nou ja, in elk geval altijd mag. Niet alleen om wat je wil, wat je nodig hebt, je behoefte is, je verlangen.
Maar ook waarom iets zo is, of wat iemand bedoelt. Vragen staat vrij en maakt verbinding, en ja… dat is soms doodeng 😉
Vragen is het tegenovergestelde van aannemen dat iets zo is, van invullen
Lang lang lang heb ik hier zelf onbewust mee geworsteld, en soms nog steeds uiteraard. Ik ben geen natuurtalent laten we maar zeggen. Het kwam niet eens in me op om dingen te vragen want ik had als kind geleerd dat ik moest voorspellen. Vragen waren dom en irritant en altijd verkeerd. Voorspellen wat de ander zou willen was veilig.
Vragen is kansen durven najagen waar je blij van wordt, jezelf serieus nemen en zelfs bestaansrecht geven.
Het is nieuwsgierigheid. Dat is niet alleen naar een ander heel handig, maar ook naar jezelf. Want als je niet weet of voelt wat jij zelf het liefste wil of wat je nodig hebt kun je er ook niet om vragen als dat nodig is. Ik stel bijvoorbeeld ook wel eens een vraag aan mijn innerlijke kind, of aan mijn innerlijke criticus.
Patronen doorbreken is niet makkelijk
Het gaat met vallen opstaan. Als je wil veranderen hoe je je voelt moet je veranderen wat je doet. En om te veranderen wat je doet moet je veranderen wat je “denkt” (tussen aanhalingstekens want dit gebeurt vaak op een onbewust niveau). “Ik mag niemand tot last zijn” is bijvoorbeeld een overtuiging waar je onbewust naar kunt handelen. Je denkt het niet letterlijk, maar je hebt het ooit besloten omdat dat toen nodig was, je bent door eerdere ervaringen gaan geloven dat de wereld zo werkt. Zelfonderzoek kan helpen om achter dit soort patronen te komen.
Vragen staat vrij
Vaststellen dat je het toch durft ondanks grote angst kan zelfvertrouwen opleveren. Ik had er vandaag een heel leuk gesprek over met een mede-zelfonderzoeker. Bewust zo’n stap zetten: gewoon wèl doen en niet invullen dat de ander geen zin/tijd/interesse heeft. Nee heb je, ja kun je krijgen, toch? Let wel op dat je bereid bent om een “nee” te ontvangen en dat je geen dingen vraagt die onredelijk of simpelweg onaardig zijn. Dat kun je checken door even na te gaan hoe je het zou vinden als de ander dezelfde vraag aan jou stelt.
Laatst droomde ik zelfs dat ik een email ontving met maar 1 zin erin: durf te vragen. Haha, hoe duidelijk wil je het hebben..
Ik wens je een mooie dag.
Liefs,
Anne