Innerlijke veiligheid

Toen mijn brein nog volledig in de overlevingsstand stond leek eigenlijk niks te helpen. Zo veel therapie had ik al gehad, maar ondanks dat gingen mijn angsten door het dak en was ik super depressief. Wat er in mij ontbrak was innerlijke veiligheid.

Er moest een breekpunt komen, het diepste dal na weer een verbroken relatie, voordat ik besefte dat ik anders naar mezelf moest gaan kijken.

Mijn innerlijke veiligheid begon te groeien toen ik ben gestopt met 5 belangrijke dingen:

1. 1. Mezelf gebeurtenissen uit het verleden kwalijk nemen door mezelf te beschuldigen en beschamen. Door te begrijpen waarom ik bepaalde dingen deed (ik was overgeleverd aan mijn overlevingsmechanismen) kon ik het wel anders doen in de toekomst. Elk moment opnieuw. Dat lukt natuurlijk niet meteen. Maar (h)erkennen, begripvol zijn in plaats van straffend en mezelf steeds een nieuwe kans geven om het te leren hielp. Leren kost tijd.
   2. Vluchten (vermijden) voor wat ik voel. De boodschap aan jezelf is dan onbewust: je kunt het niet aan. Als je respect hebt voor je proces (geen druk, geen quick fix en met de juiste begeleiding) ga je ervaren dat je het wel aankunt, in kleine stapjes.
   3. Mijn veiligheid was steeds afhankelijk van anderen (die ik niet vertrouwde overigens, werd ik me later pas van bewust). Als je veiligheid steeds afhankelijk is van anderen is het extra onveilig om alleen met jezelf te zijn. Leren hoe ik mezelf veiligheid kon bieden was nodig, want hulp van anderen had weinig zin zolang ik mezelf steeds maar bleef straffen.
   4. Het aangeven van mijn grenzen en behoeften voelde soms letterlijk alsof ik doodging. Door steeds bewust worden dat ik niet meer dat kleine machteloze kind ben maar tegelijkertijd wel voor haar te zorgen hielp om te beseffen dat ik nu groot bent en niet dood ga als ik afgewezen wordt of niet begrepen.
   5. Geduld met mezelf is ongelooflijk belangrijk. Nog steeds vind ik dat moeilijk en betrap ik mezelf regelmatig op ” te snel willen”. Gelukkig herken ik het nu meteen en kan ik hop, terug naar de eerste versnelling als het nodig is. Ik schreef er eerder deze blog over met de titel “Haast remt af”.

Stuk voor stuk niet gemakkelijk om hiermee bezig te zijn. Het hoeft ook niet te lukken, het gaat meer om de intentie om dit voor jezelf te doen. Het zijn tenslotte mijn beschermingsmechanismen geweest. Maar het blijven voortzetten van de onveiligheid in jezelf is het blijven voortzetten van angst en verdriet.

Zolang je jezelf afwijst (in je hoofd, met je gedachten) is het moeilijk om kwetsbare emoties zoals verdriet, angst of boosheid toe te laten, want dat is niet veilig. Stel je maar eens een klein huilend kindje voor. Wat heeft het nodig? Een knuffel of afwijzing? Zo werkt het ook binnenin jou…

Het leren toelaten van emoties lukte mij pas toen ik begon met van mezelf houden.

WAT JE AANDACHT GEEFT GROEIT

Deze quote wordt wel eens verkeerd begrepen en gebruikt als reden om “negatieve” emoties geen aandacht te willen geven. Het gevolg is dat je onbewust je emoties afkeurt en dat is ook aandacht, maar niet op een manier die helpend is. Wat je onderdrukt wordt juist sterker…

Je negeert dan eigenlijk je innerlijke kind

Negeren is een van de pijnlijkste dingen voor een kind, en dat is niet anders voor het kind in jou. Daarom kan het zo helpend zijn om contact te maken met je innerlijke kind.

Misschien heb je wel eens gehoord van het experiment met rijst van de Japanse dokter Emoto? Het korte filmpje is zeker het kijken waard. Geloof je het niet? Velen hebben het experiment nagebootst en kregen dezelfde uitkomst. Dit was voor mij in elk geval een motivatie om te leren hoe ik mezelf innerlijke veiligheid kan bieden.

Veilig is het als alle gevoelens er mogen zijn, zonder oordeel

Wat is een oordeel? Dit soort gedachten of overtuigingen: Ik heb het alweer fout gedaan, ik ben mislukt, ik ben niet leuk/mooi/slim genoeg, ik verpest altijd alles etc…. Weet je wat jij allemaal denkt over jezelf?

Het lastige is dat dit vaak een automatisch en onbewust intern proces is, het is een overlevingsmechanisme. We vinden het zo normaal dat we helemaal geloven dat het klopt wat we denken over onszelf.

Als je ervoor kiest om jezelf met liefde te gaan opvullen ga je andere keuzes maken, ga je andere opties zien die je eerst niet zag, ga je je verbinden met andere mensen.

Innerlijke veiligheid = liefdevolle aandacht geven aan ALLES wat je voelt. Dat is niet altijd makkelijk, het is een leerproces en daar komt veel geduld bij kijken. Sta jezelf toe om te leren. Met vallen en opstaan, dat hoort erbij.

Liefs, Anne