Je moet het gewoon loslaten…

Het is een meestal goedbedoeld advies dat je pijnlijke situaties maar snel moet loslaten. Vaak nog met als metafoor de bomen die in de herfst al hun bladeren loslaten. Was het maar zo simpel… het was precies het advies wat ik niet nodig had.

Want door heel hard mijn best te doen om moeilijke gevoelens en situaties los te laten hield het mij juist vast. Ik was boos op mezelf dat het me niet lukte om “het” (angst, onzekerheid, verdriet, boosheid) los te laten.

“Waarom kunnen anderen het wel en ik niet?” vroeg ik me af. De conclusie die ik trok: er is iets mis met mij. Resultaat: diepe depressie. Ik sloeg namelijk en hele belangrijke stap over: Voelen

Loslaten is niet iets wat je actief kunt doen

Wat je wél actief kunt doen is ervoor kiezen om te willen voelen en ervoor kiezen om van jezelf te gaan houden. Die combinatie zorgt ervoor dat emotionele pijn jou loslaat. Het maakt het verschil tussen loslaten (= eigenlijk eroverheen stappen) en voelen (= erdoorheen gaan) zodat het jou loslaat. Het vraagt wel dat je iets anders loslaat: controle (en daar zijn bomen dus heel goed in).

Loslaten gebeurt door te erkennen. Erkennen gebeurt door aan te kijken wat er is, door dingen niet anders te willen maken dan ze zijn. In je verbeelding met je innerlijke kind bijvoorbeeld, of door het te tekenen, door het op te stellen, door te schrijven: allemaal voorbeelden hoe je het visueel kunt maken. Dat helpt veel mensen omdat je dan uit het analyseren (= denken) komt.

Weerstand om te voelen = vasthouden

Waarom houden we moeilijke gevoelens vast? Het had in mijn geval met 4 dingen te maken. Misschien herken je er iets van:

1. 1. Dat je die erkenning wil krijgen van iemand die het nooit gaat geven. Geef jezelf erkenning door jezelf toe te staan wat je voelt.
   2. Je verwart verdriet toelaten met zelfmedelijden en keurt daardoor af wat je voelt: Zelfmedelijden = grote ik die zichzelf zielig vindt, dat is niet voelen maar denken. Verdriet toelaten = toestaan dat je kleine ik verdriet voelt en die dan troosten in je verbeelding.
   3. Loyaliteit naar je ouders. Dit is een ingewikkelde, het speelt vaak heel onbewust. Familieopstellingen kunnen een hele mooie manier zijn om hier meer inzicht in te krijgen.
   4. De angst dat de emoties die loskomen te veel en te groot zijn

Je kunt vandaag al een beginnetje maken met voelen door hardop tegen jezelf te zeggen “ik ben bereid om… te voelen”.

Liefs, Anne