Kwetsbaarheid is verbinding
Vroeger was mijn overtuiging: kwetsbaarheid = gevaarlijk. Het werd te vaak beantwoord met afwijzing of straf. Gelukkig heb ik het afgelopen jaar juist kunnen ervaren: kwetsbaarheid is verbinding.
Maar hoe ziet kwetsbaarheid er eigenlijk uit?
In mijn beleving is het benoemen wat ik echt voel, zonder censuur. Het begint vaak met ik. Bijvoorbeeld: als ik dit over mezelf vertel ben ik bang dat je me raar vindt. Of als ik beoordeeld word voel ik me heel onzeker. Zo erken je al voor jezelf wat je voelt.
Saboteer je onbewust de verbinding?
Als je nog niet zo goed kunt benoemen wat je voelt kan dat best lastig zijn, duw je daardoor misschien onbewust mensen weg die proberen om met jou te verbinden. Het is heel waardevol om dat te onderzoeken. Want als je weinig verbinding voelt met anderen komt dat vaak omdat je die verbinding onbewust zelf saboteert, of omdat je steeds probeert te verbinden met mensen die dat niet willen of kunnen.
Dat is heel logisch als je het tonen van kwetsbaarheid als gevaarlijk (of wat voor jou geldt) hebt ervaren in het verleden.
KWETSBAARHEID BEGINT MET EERLIJK ZIJN, NAAR JEZELF
Niet iedereen kan jouw kwetsbaarheid ontvangen. Dat is niet erg. Je zult merken dat er genoeg mensen zijn die het wel kunnen en die dan ook hun gevoel met jou delen. Dan is er echte verbinding, laat je je echte ik zien en dat kan heel bevrijdend voelen. Ook als het over verdrietige of moeilijke dingen gaat. Delen is helen.
Ga eens na of er iemand is in je leven bij wie je kwetsbaar durft te zijn. Het begint volgens mij met eerlijkheid, naar jezelf.
Dat is eigenlijk helemaal jezelf mogen zijn, ook met je schaduwkanten. Juist die verdienen het om gezien te worden, belicht te worden.
De koningin van kwetsbaarheid, Brené Brown, heeft er een prachtig boek over geschreven. De kracht van kwetsbaarheid.
Hoe beter je jezelf leert kennen ( = verbinding met jezelf) hoe beter je kunt verbinden met anderen. Bovendien voorkomt het miscommunicatie doordat jij of de ander gaat invullen wat er speelt.