Missie geslaagd

Wat voor de één de normaalste zaak van de wereld is kan voor de ander een grote uitdaging zijn.

Zo stond ik met koningsdag voor het eerst van mijn leven met een kleedje op de rommelmarkt.
Geen oog dichtgedaan de nacht ervoor. Uren gepuzzeld hoe ik het allemaal moest doen, want ja, eerste keer hè en alles wat ik voor de eerste keer doe vind ik rete spannend. Een plekje claimen, prijzen bedenken, daar staan en dat mensen jouw spullen bekijken en beoordelen. Onderhandelen en dan bij mezelf blijven en niet toegeven als het voor mij niet goed voelt, wanneer mag ik nee zeggen etc.
Echt, ik ging kapot van de spanning.

Ik zie een paar kinderen die cakejes verkopen met een microfoon en betrap mezelf op de gedachte “waarom kun jij niet gewoon een leuk spontaan kind zijn”. Ik zie kleine Anne in mijn verbeelding in elkaar krimpen, ze wil verdwijnen en niet meer meedoen. Dat is de impact van de woorden in mijn hoofd.

Even voel ik verdriet boven komen en dan realiseer ik me al snel, nee, no way, dit gaan we nu niet doen

Je bent een leuk kind ook als je niet vanaf minuut 1 super spontaan extravert bent, zoals je nu bent is ook leuk en net zo waardevol. Van alle duizenden mensen die hier lopen op deze markt zijn er evenveel mensen die jouw kraampje geweldig vinden als die het stom vinden. Je hoeft niet anders te zijn dan je bent!

Na een tijdje begon ik los te komen.

Het zonnetje was heerlijk, wat een geluk. Ik heb genoten van leuke gesprekken; deze opmerking heb ik wel tien keer gehoord: Jij hebt het kleinste kleedje van de hele markt (ja, ik heb ook gewoon niet zo veel spullen). Mensen vonden het grappig en leuk.

Heerlijke gesprekken met kinderen, zo gelachen!

Missie geslaagd, trots op mezelf.

Hierin kwam alles naar boven wat ik moeilijk vind. Lekker oude overtuigingen loslaten, zowel over mezelf als over de ander. Want 1 ding werd weer zo duidelijk, hoe je tegen jezelf praat maakt heel erg veel uit. Niemand anders kan dit veranderen behalve jij, het gebeurt in jouw hoofd. Als je jezelf ziet kun je bewust een andere weg kiezen op dat moment.

Volgend jaar weer!

Liefs, Anne