Liefdesbrief aan je ex

Toen mijn vorige relatie uitging in de zomer van 2019 kwam ik in een piepklein appartementje terecht. Het voelde als een nederlaag, wéér helemaal opnieuw beginnen. Ik was zo depressief dat ik niet meer kon werken. In gedachten schreef ik de zoveelste liefdesbrief aan mijn ex, want ik wilde de relatie niet opgeven… maar langzaam werd duidelijk wat ik maar niet wilde accepteren: ik was weer alleen.

Deze keer was de pijn zo groot dat ik heel sterk voelde: dit is de laatste keer. Er moest iets veranderen.

Ik had in relaties altijd het gevoel dat ik alleen maar aan het geven was en niks terugkreeg. Steeds dacht ik als ik dit of dat nou anders doe, misschien werkt het dan wel. Zo verloor ik mezelf compleet in elke relatie, keer op keer.

Herkenbaar, het schrijven van een liefdesbrief aan je ex?

Dit is wat er aan de hand is: je innerlijke kind heeft heel veel liefde en aandacht nodig. Dat kan al heel vroeg in je leven ontstaan als gevolg van bijvoorbeeld een onveilige hechting.

Je probeert die gemiste liefde alsnog te krijgen van je partner maar ondertussen ben je diep onzeker over jezelf. Dat legt niet alleen heel veel druk op je relatie, het zorgt er ook voor dat je onbewust juist partners kiest die jou die liefde niet kunnen of willen geven. Misschien herken je jezelf wel in de omschrijving van een co-dependent relatie?

Dat patroon is een spiegel. Het gebrek aan liefde voor jezelf wordt gespiegeld door je partner.

Die pijnlijke “liefde” voor je ex is eigenlijk een afleidingsmanoeuvre om de diepe pijn van afwijzing niet te hoeven voelen. Je blijft vasthouden aan valse hoop om de realiteit niet te hoeven voelen. Want die doet pijn, zo veel pijn dat het kan voelen alsof je hart kapot is. Misschien geloof je over jezelf dat je niet goed, mooi of leuk genoeg bent, dat je geen liefde verdient. En dat is precies het probleem.

In mijn hoofd was ik dagenlang bezig met het schrijven van een liefdesbrief aan mijn ex

Tot ik me realiseerde dat precies deze sterke liefde, deze intense liefde met heel mijn hart voor mijzelf bedoeld is! Ik heb deze liefde van mijzelf nodig.

Dit besef maakte dat ik mijn ex los kon laten. Ik kon beginnen de bodemloze put die ik al mijn hele leven voelde in mijn hart op te vullen met kleine stukjes liefde. Daardoor kon ik uiteindelijk open staan voor liefde die wel past bij mijn behoeften.

Eerst mezelf accepteren (dat is namelijk waar zelfliefde over gaat) dan pas kan ik liefde van een ander ontvangen. Waarmee ik niet wil zeggen dat je moet wachten tot je jezelf 100% hebt geaccepteerd, want dat is een levenslang proces en als je geluk hebt tref je een partner waarmee je daarin samen kunt groeien.

Ik probeerde steeds mijn partner te veranderen, maar dat kan helemaal niet. Het enige wat je kunt veranderen is jezelf. Leren om open te staan voor gezonde liefde, of beter gezegd leren begrijpen waarom je dat niet durft, wat de blokkades zijn die je onbewust hebt opgebouwd waardoor je steeds in patronen terecht komt waarin je niet gelukkig bent.

Als je doet wat je altijd al deed, krijg je wat je altijd kreeg

Dus wil je dit patroon doorbreken dan is een andere aanpak nodig dan je tot nu toe gedaan hebt.

Als je dit nu leest geloof je dat misschien nog niet, of je wil het niet weten. Ik deel dit persoonlijke verhaal omdat ik die destructieve relatie-dynamiek heb kunnen doorbreken door mijn aandacht op mezelf te richten in plaats van op het veranderen van mijn partner.

Zo werd mijn gebroken hart de ingang naar liefde voor mezelf, of beter gezegd voor mijn innerlijke kind, en dat was heel hard nodig. En bleek opeens dat die liefdesbrieven al die keren voor mezelf bedoeld waren….

Ik begon met schrijven: Lieve Anne, …