Spelen we nog?*

Als je geen kinderen hebt kom je hier misschien niet zo veel aan toe: Spelen. Als je wel kinderen hebt: speel je wel eens bewust? Geniet je ervan?

Had jij toen je klein was ook de wildste fantasieën? Bijvoorbeeld dat je via de kledingkast naar het huis van een vriendinnetje aan de andere kan van de straat kon gaan? (Dat geloofde ik ook echt). Of dat je uren buiten kon spelen, hinkelen, hoelahoepen, rolschaatsen, hutten bouwen. Spelen zonder doel, zonder prestatie, zonder schaamte. Want op een gegeven moment is spelen niet meer cool, en moet je dingen goed kunnen enzo. Anders hoor je er niet  bij. En daar komt schaamte om de hoek kijken. Dingen waar je niet goed in was ging je misschien vermijden. Of hoe ouder je werd werden andere dingen zoals geld verdienen en een druk sociaal leven belangrijker.

Maar.. jouw innerlijke kind blijft altijd behoefte houden aan spelen. Of je nou 80 bent of 18, we hebben allemaal een innerlijk kind in ons met kinderlijke behoeften, ja, ook jij. Er zijn natuurlijk ook kinderen die liever lezen dan buiten spelen, en dat is ook helemaal oké uiteraard, dan is lezen, schrijven of tekenen bijvoorbeeld jouw versie van spelen.

De kunst is om te spelen zonder schaamte, zonder je de hele tijd bewust te zijn van hoe je beweegt en of je wel goed genoeg presteert.

Dit kon ik tot twee jaar geleden helemaal niet. Alles moest goed gaan, zelfs de eerste keer dat ik iets deed. Dat riep veel angst op (mijn innerlijke kind was namelijk knetter bang om te falen) en ik kwam erachter dat ik onbewust heel boos op mezelf was. Hmmmm niet echt lekker ontspannen dus, en daardoor kon ik niet genieten van leuke dingen.

Ik vind het nog steeds spannend om nieuwe dingen te doen, maar nu stel ik mijn innerlijke kind gerust (duurt een paar minuten) met oprechte aandacht en zonder oordeel et voilà: keihard genieten van een potje stuntelig voetbal of trefbal.

Hoe ziet spelen er voor mij er nu uit?

Tijdens het koken keihard muziek aan en lekker meezingen en dansen (sorry buren), disco-douchen (met dank aan Renéetje voor dit geweldige idee en wederom sorry buren) kleuren, voetballen, zingen op de fiets, knallen op de racefiets, alle dieren groeten die ik tegenkom, sleeën en schaatsen in de winter en zo vaak mogelijk in de snelste achtbaan of waterglijbaan (nog beter) in een pretpark, zwemmen in de zee en dan lekker snorkelen, duiken in de golven en een handstand maken.

Krijg je al zin om te spelen? Plezier hebben kun je het ook noemen, het gaat erom dat je het doet zonder oordeel over jezelf en zonder prestatiedrang. Lekker schijt aan wat anderen zouden kunnen vinden, want dat vul je vaak in. Terwijl ik dit schrijf zegt een stemmetje in mijn hoofd kom op zeg “spelen”, daar gaan mensen echt op afhaken. Nou ja, schijt 😀

Sta jij jezelf toe om te spelen en zo ja geniet je er dan van? Als je niet goed in je vel zit is de zin om te spelen misschien ver te zoeken. Toch kan het heel erg helpen om er toch gewoon mee te beginnen, bijvoorbeeld met dansen in de woonkamer, want je komt letterlijk in beweging en dat kan ervoor zorgen dat je vel al wat lekkerder gaat zitten.

Liefs,

Anne

*Tara (5 jaar oud), Venetië, 2011