Mediteren, hoe doe je dat dan?

Allereerst wil ik benoemen dat de traditie van meditatie duizenden jaren oud is en zijn oorsprong heeft in India.

Er zijn zeer traditionele manieren om te mediteren en daar zit eeuwen van kennis achter waarvan ik maar een klein deeltje weet. Wat ik zelf alleen merkte is dat ik met mijn extreem drukke hoofd geen rust kon vinden om op die manier stil te zitten.

Daarom heb ik een wat ruimer begrip gemaakt voor mezelf.

De oefeningen in het  Hallo, innerlijk kind programma zijn iets tussen een geleide meditatie en zelfhypnose in zou je kunnen zeggen. Mijn definitie van mediteren is daardoor zoiets geworden: Voelen wat er te voelen valt zonder je ermee te bemoeien in je hoofd. Dus contact maken met je lichaam, aandacht naar binnen richten en even echt alleen maar met jezelf bezig zijn en vooral helemaal in het NU zijn. Klinkt simpel toch? Nou, dat was het voor mij in elk geval niet. Toen ik voor het eerst een cursus mindfulness deed in 2015 moesten we 20 minuten mediteren. Ik vond dat super lang! Ik werd helemaal misselijk van de onrust van binnen, moest letterlijk bijna overgeven.

Wat is meditatie niet? Ontspannen. Nou ja, dat kan het soms wel zijn, maar dat is vooral het resultaat als je het vaker doet. Als je ontspannen als doel hebt voor jezelf kan dat heel demotiverend zijn als je net als ik zo veel negatieve gedachten hebt de hele tijd. Dan voelt het alsof je het niet goed doet, en dat is weer een gedachte. Even een beetje verwachtingsmanagement van mijn kant.

Wat is ervoor nodig? Oprechte aandacht. Dat houdt in dat je echt even alles uitzet om je heen, muziek uit enzo, en dat je echt besluit (actief de keuze maakt) oké nu ga ik even alle aandacht op mezelf vestigen.

Aandacht is niet hetzelfde als denken

Over je problemen nadenken is niet hetzelfde aandacht geven aan jezelf. Aandacht is meer een soort van in jezelf zijn. Wat ik vaak doe is dat ik in mijn verbeelding doe alsof mijn ziel door mijn ogen naar buiten kijkt. Dat ben ik zelf, maar dat is niet mijn denkende ik maar meer mijn essentie, wie ik echt ben. Probeer maar eens heel bewust van achter je ogen naar buiten te kijken, te observeren zeg maar. Dan ben je even helemaal in het nu. Soms lukt het maar 1 seconde, dat is helemaal prima. Misschien voel je een soort huh? wow! moment als je even ervaart wat ik bedoel.

Zo kun je bijvoorbeeld ook als je op een hele mooie plek bent even helemaal echt daar zijn. Beseffen wat een geluk je hebt dat je daar bent.

Korte oefening:

Ga even zitten op een bank of stoel, voeten plat op de grond. Leg je handen op je knieën. Dit helpt mij altijd extra om te aarden, ik voel dan dat ik echt zit, zwaarder word. Ik weet niet of andere mensen dat ook hebben eigenlijk, maar probeer het eens.

Probeer nu te voelen hoe de energie door je lichaam stroomt. Als je goed voelt kun je een soort hele lichte tintelingen voelen. In je vingertopjes bijvoorbeeld om te beginnen. Ik vind dat altijd heel wonderlijk, die energie in mij voelen. Dan leef ik echt. Ik voel dit alleen als ik er echt mijn focus op leg. Op deze manier ben je met je aandacht in je lichaam en in het nu. Het is onvermijdelijk dat er af en toe gedachten naar boven komen. Die mogen er gewoon zijn, maar je hoeft er niks mee te doen, niet op in te gaan. Ga met je aandacht weer terug naar je lichaam, naar je tenen bijvoorbeeld en voel daar de energie stromen. Zo begint voor mij eigenlijk elke meditatie.

Je kunt hierover bijvoorbeeld ook eens het boek The power of now van Eckhart Tolle lezen (geniaal en ook heel apart).

Liefs, Anne