Emotionele pijn vs. lichamelijke pijn
Als je in de zomer lekker op je blote voeten naar het strand loopt houd je onbewust in de gaten of er geen glas op de grond ligt. Zie je een scherf liggen, dan loop je eromheen, want je weet dat het pijn zal doen als je erin stapt, het is ons instinct om pijn te vermijden.
Want als je gewond bent ben je kwetsbaar en bovendien is pijn gewoon vervelend. Het is dus niet zo gek dat we hetzelfde doen met emotionele pijn.
Ons instinct vertelt ons om pijn te vermijden, en dat doen we dus ook
Op veel meer manieren dan je zelf soms doorhebt. Een paar voor de hand liggende voorbeelden zijn het gebruik van alcohol en drugs, winkelen, seks/verliefdheid, gamen etc.
Nu denk je misschien maar iedereen doet deze dingen toch? Dat is toch heel normaal. Tot op zekere hoogte wel ja. Dit gedrag is in mijn ogen pas het vermijden van pijn als je het nodig hebt om je goed te voelen, te ontsnappen aan de werkelijkheid of om een voortdurend onbestemd gevoel van onrust in jezelf te sussen én als je daardoor tegen terugkerende problemen aanloopt in je leven.
Een van de meest ongemerkte manieren van pijn vermijden is het uitbesteden van je pijn
Dit kan bijvoorbeeld gebeuren in contact met een therapeut of met je beste vrienden, mensen die je begrijpen en je graag willen helpen. Het is natuurlijk heel erg belangrijk en fijn om steun te hebben van een therapeut en/of lieve vrienden om je heen, daar is geen twijfel over mogelijk. Ook ik was niet gekomen waar ik nu ben zonder de enorme steun van alle lieve mensen en therapeuten om mij heen.
Echter, wat er kan gebeuren is dat je steeds verlichting van je pijn zoekt door dit te delen met mensen die je begrijpen. Je bent het even kwijt en je ontvangt begrip en troost. Maar dat komt van buiten jezelf, en heeft daardoor geen blijvend resultaat. Het is als een verslaving. Je hebt het steeds opnieuw nodig. Het is dus belangrijk om jezelf troost en begrip te leren geven, naar de pijn toe te gaan, de pijn helemaal te doorvoelen met je aandacht in je lichaam. En heel belangrijk: zonder negatieve gedachten toe te voegen aan de pijn.
Transformatie van emotionele pijn
En dan gebeurt er iets magisch….de pijn is doorvoeld, heeft jouw volledige aandacht en erkenning gekregen en… lost op als mist. Dit heet ook wel transformatie. Emotionele pijn zit namelijk ook in je lichaam en dat is dan ook de plek om het te voelen. Daarnaast kunnen er tegelijkertijd (heftige) emoties vrijkomen. Dat is niet erg, wel moeilijk. Je kunt proberen om jezelf te omhelzen (letterlijk) al voelt dat misschien gek om te doen. Heb compassie voor je verdriet, voor je angst, voor je woede.
Het lijkt misschien beangstigend om dit te doen. Bijvoorbeeld uit angst dat je “erin blijft hangen”, wat een hele begrijpelijke gedachte is. De paradox met mentale pijn is dus dat je het JUIST aan moet gaan, er juist naartoe moet gaan en om het volledig te voelen zonder dat je er negatieve gedachten aan toevoegt.
Dus… heb begrip voor de drempel die je over moet om je pijn te durven voelen. Ga ervoor zitten met jezelf. Maak de keuze om de pijn niet meer te vermijden.
GA HET AAN, maar altijd met liefde voor jezelf, niet pushen. Dit geldt niet als je rouwt om een verlies bijvoorbeeld. Geef jezelf dan de tijd om eerst te rouwen.
Wil je hulp en begeleiding bij het oefenen met voelen? In het online programma “Hallo, innerlijk kind” leid ik je door oefeningen heen en na een paar maanden kun je het zelf. De eerste maanden zijn pittig en het is hard werken maar ik beloof je, het wordt steeds makkelijker.
Belangrijk is wel dat je geen of weinig last hebt van herbelevingen van trauma. Als dat wel zo is kun je beter eerst aan de slag met EMDR om je veiliger te voelen in je lichaam en met je emoties.
Liefs, Anne