BLOGS

04 nov 2021

Leren voelen? Maar ik voel al zoveel!

Je wordt wakker. Midden in de nacht… en binnen een seconde zit je stressniveau op maximaal, door alle gedachten die meteen op gang komen. Je kunt niet meer slapen en begint moe aan je (werk)dag. Zo waren mijn dagen. Elke dag moe, elke dag angstig en elke dag verdrietig.

Ken je de clichés “je moet je gevoel toelaten” of “je moet niet vluchten voor je gevoel”? Nou, ik dacht dus altijd dat ik dat heel goed deed. Ik dacht ik voel die angst toch? En ik voel toch verdriet? Ik voel zo veel, ik kan niet meer voelen dan dit. En toch veranderde er niets, ik bleef me maar slecht voelen, en steeds slechter, kwam in de zoveelste depressie terecht. Ik snapte er niks van, wat doe ik dan fout? Dat vroeg ik me sowieso altijd af, ook iets wat niet helpt natuurlijk.

Maar goed, over het voelen. Ik ging op onderzoek uit en kwam erachter dat ik op een onbewust niveau alles afkeurde wat ik voelde. Ik was boos op mezelf dat ik angstig en verdrietig was, en het moest vooral zo snel mogelijk weg. Nou ja, dat werkt dus echt heel erg averechts weet ik nu. Hoe meer je oordeelt over wat je voelt, hoe harder het naar boven blijft komen. Precies niet wat je wilt dus.

 

Maar, hoe doe je het dan wel, dat voelen? Hoe laat je je gevoel toe zonder erover te oordelen?

Ten eerste door je ervan bewust te worden dat je het doet. Oordelen kunnen heel diep ver weg op de achtergrond aanwezig zijn. In de vorm van boodschappen die je jezelf geeft, zoals “waarom ben ik zo mislukt, ik ben bang voor alles en ik kan niks”.

Best begrijpelijk dat je je door dat soort gedachten, ook al zijn ze onbewust, niet bepaald beter voelt. Ten eerste is het een negatief oordeel over jezelf, over wat je waard bent en ten tweede over wat je voelt. Wat veel meer zou helpen is begrip hebben voor jezelf. Alleen hoe geef je dat vorm? Dat kan in je verbeelding, in contact met je innerlijke kind.

 

Een ander belangrijk punt wat meespeelt is dat mensen van nature pijn vermijdend zijn

 

En als het gaat om lichamelijke pijn is dat zeker goed. Het zorgt ervoor dat je jezelf niet in gevaar brengt. Maar als het om psychische pijn gaat heeft het vermijden ervan juist een negatief effect, namelijk dat het in je systeem blijft. Daardoor blijft het terugkomen. Soms in verschillende vormen, personen of situaties, maar het basis-gevoel wat eronder zit is vaak hetzelfde, er zit een rode lijn in. Dit is waar de afkeurende gedachten roet in het eten gooien. Ze zorgen ervoor dat je niet voelt. Ze zijn een beschermingsmechanisme om te voorkomen dat jij echt gaat voelen, en daarmee houden ze je gevangen in oude pijn.

 

Doordat ik heel bewust ben gaan leren hoe het toelaten van je gevoel werkt heb ik ervaren dat bepaalde angsten en vooral intens verdriet zijn verneveld als mist die optrekt sinds ik het mijn oprechte oordeelloze aandacht heb gegeven.

 

Wat denk ik altijd zal blijven is dat bepaalde gebeurtenissen mij onverwacht hard kunnen blijven raken. Maar dat is niet erg. Het gaat erom wat voor betekenis je er vervolgens aan geeft, hoe je denkt over jezelf.

 

PS: Het prachtige kunstwerk op deze foto is van Andreas Hetfeld. Het hangt in Nijmegen en ik liep er elke dag langs. Het raakte me altijd.

Ga jij het aan?

In het online programma “Hallo, innerlijk kind” help ik je op weg in de ontdekkingstocht naar meer verbinding met jezelf.


 

Want dat is hoe het werkt. De gevoelens vragen om jouw aandacht, en als je daar de tijd voor neemt, om jezelf echt te zien en de aandacht te geven waar je naar verlangt kan de kwaliteit van je leven enorm verbeteren.

Liefs Anne

 

PS: Het prachtige kunstwerk op deze foto is van Andreas Hetfeld. Het hangt in Nijmegen en ik liep er elke dag langs. Het raakte me altijd.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

Ga jij het aan?

In het online programma “Hallo, innerlijk kind” help ik je op weg in de ontdekkingstocht naar meer verbinding met jezelf.


admin_anne